Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցության հարցը շարունակում է մնալ ներքաղաքական բանավեճի կարևորագույն առարկաներից մեկը: Սեպտեմբերի 3-ին նախագահ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը միայն չտեղեկացված կամ գործընթացների տրամաբանությանը ոչ այնքան լավ ծանոթ գործիչների համար կարող էր «պարզ երկնքում ամպրոպի» արդյունք ունենալ, քանզի ի սկզբանե պարզ էր, որ Հայաստանը, ունենալով անվտանգության չլուծված խնդիրներ, Արևմուտքի հետ կսերտացնի հարաբերություններն այնքանով, որքանով չի հակասի ռուսական տարածաշրջանային շահերին: Հուզականությունն ու սպասումները դնելով մի կողմ, այնուամենայնիվ, պետք է նշել, որ Հայաստանը կարողացավ պահպանել աշխարհաքաղաքական ստատուս քվոն և հնարավորություն ունի նոր որակի հարաբերություններ կառուցելու ինչպես ՌԴ-ի, այնպես էլ Արևմուտքի հետ:

«Մտավորականը պիտի լաց լիներ, որ իր գրիչը թույլ է տվել նման բան գրել»,- այսօր, անդրադառնալով Զորի Բալայանի նամակին, ասաց «Ժառանգության» ներկայացուցիչ Ստեփան Սաֆարյանը՝ հավելելով, որ նման նամակը չի կարող պատահական լինել, վստահաբար պատվերի շրջանակում է:

Սեպտեմբերի սկզբներին ՀՀ երկրորդ նախագահի գրասենյակի ղեկավար Վիկտոր Սողոմոնյանն ասաց, թե Ռ. Քոչարյանը շուտով իր կարծիքը կհայտնի Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցության առնչությամբ: Հոկտեմբերը շուտով կավարտվի: Կարծում ենք` կավարտվի նաև նոյեմբերը, ու երկրորդ նախագահը, ի տաբերություն առաջին նախագահի, այդպես էլ չի բարձրաձայնի իր կարծիքը: ա) Կսպասի վիլնյուսյան գագաթնաժողովում Հայաստան-ԵՄ ստորագրվելիք փաստաթղթին:

Ես և ընտանիքիս անդամները, նաև բարեկամներից, ընկերներից շատերը, նախագահական ընտրություններում քվեարկել ենք նախագահի թեկնածու Րաֆֆի Հովհաննիսյանի օգտին, նկատի ունենալով, որ վերջինս, լինելով հայրենասեր, ժողովրդավար, ազնիվ անձնավորություն, կկարողանա որոշ քաղաքական, տնտեսական, իրավական, ժողովրդավարական բարեփոխումներ կատարել երկրում:

Սեպտեմբերի 3-ից հետո, երբ Սերժ Սարգսյանը իր համաձայնությունը տվեց Մաքսային միությանը ՀՀ-ի միանալու որոշմանը, ԵՄ պաշտոնյաները, ովքեր տարիներ շարունակ աշխատել էին Հայաստանի հետ եվրաինտեգրման ուղղությամբ, նախ՝ զարմացան, հետո՝ զայրացան, անակնկալի եկան, հիասթափվեցին, բայց վերջնահաշվում որոշեցին շարունակել Հայաստանին Եվրոպային ինտեգրելու դժվար ու անշնորհակալ գործընթացը: Եվ հիմա, դատելով որոշ արձագանքներից, մեր եվրոպացի գործընկերները չեն պատրաստվում պիղատոսաբար «ձեռքերը լվանալ» ու հետ քաշվել:

ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին Զորի Բալայանի ուղղած նամակը թեև քանի օր է, ինչ դարձել է սոցցանցերի և մամուլի քննարկման հիմնական թեման, այնուամենայնիվ, կան մտավորականներ, ովքեր խուսափում են այդ թեմայով խոսել:

Զորի Բալայանի հանրահայտ նամակը, ինչպես տեղեկացնում է «Հայկական ժամանակ» օրաթերթը, արդեն հասել է ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին, և այն ուղարկել են համապատասխան վարչություն: Կրեմլի լրատվական վարչությունից խոստացել են պատասխանել այդ նամակին:

Զորի Բալայանի՝ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին ուղղված նամակի մասին, որով նա պահանջում էր Արցախը ճանաչել Ռուսաստանի մաս, փորձեցինք մեկնաբանություն ստանալ սոցիոլոգ, Գերագույն խորհրդի պատգամավոր Լյուդմիլա Հարությունյանից, ով Ղարաբաղյան շարժման տարիներին լավ ճանաչել է Զորի Բալայանին և նրա գործունեությանը: Լյուդմիլա Հարությունյանը հրաժարվեց մեկնաբանությունից:

Արդեն քանի օր է, հասարակության ակտիվ հատվածը ցնցվել, զարմացել ու տարակուսել է ոչ անհայտ Զորի Բալայանի՝ ՌԴ նախագահին ուղղված նամակից, որում նա պահանջում է Արցախը ճանաչել որպես Ռուսաստանի մաս: Ֆեյսբուքահայությունը նույնիսկ պահանջում է նրան զրկել ՀՀ քաղաքացիությունից: Ոմանք էլ անակնկալի են եկել, որ Զորիին ձայնակցող «մտավորականներ» էլ կան՝ ի դեմս Ռազմիկ Դավոյանի, Արտեմ Հարությունյանի և Արտավազդ Բայաթյանի: Դե, ԱԺ պատգամավոր Աշոտ Աղաբաբյանից ոչ ոք այլ սպասելիք չէր էլ կարող ունենալ:

«Դիպլոմատ» ակումբի բացմանը ներկա «Մոդուս Վիվենդի» կենտրոնի ղեկավար Արա Պապյանն, անդրադառնալով հայ-թուրքական հարաբերությունների ներկա վիճակին, նշեց. «Չեմ կարծում, թե հայ-թուրքական հարաբերություններն այսօր ավելի լավ մակարդակում են, քան տասը տարի առաջ: Թուրքիան ավելի շատ է գտնվում Ադրբեջանի ազդեցության տակ, սահմանը փակ է, Թուրքիան ցուցաբերում է մաքսիմալիստական դիրքորոշում, հարաբերությունները մնացել են սառեցված»: